دُرنای سیبری پرنده‌ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده کلنگان است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک و نیم متر و فاصله دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یک دست سفید است که پاهای بلند سرخ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته است. درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شده که جمعیت مرکزی منقرض شده و جمعیت غربی قطعا منقرض خواهد شد؛ چون فقط یک پرنده به نام امید باقی مانده و افزودن پرنده‌های جمعیت شرقی به آن نتیجه نداده است. در این میان روز یکشنبه خبر آمد که درنای بلژیکی به نام رویا که همراه امید شده بود در تنکابن مانده است و همراه تک درنای سیبری که امید نام دارد به ادامه سفر نپرداخته است و این نشان می‌دهد که امید باز سفر را تنها طی کرده است و نقطه انقراض درنای سیبری جمعیت غربی احتمال قوی تری یافته است. البته این نقطه انقراض هنوز نرسیده است و بعد از خبر ماندن رویا در تنکابن و تنها رفتن امید خبری دیگر مطرح شد و آن اینکه امید در ایستگاه بعدی سفر به سیبری که پارک ملی شیروان آذربایجان است مشاهده نشده است و این خبر کمی‌بر نگرانی‌ها افزود که مبادا برای تک درنای سیبری اتفاقی رخ داده باشد؛ زیرا به طور غریزی وقتی هر ساله امید این مسیر رفت و برگشت را از سیبری به فریدونکنار و برعکس طی می‌کرد باید بعد از دو روز به پارک ملی شیروان آذربایجان می‌رسید ولی عکاسانی که منتظر ورود امید بودند او را مشاهده نکردند.
اما الن ووسالو که او را مادر درنای امید می‌شناسند و البته محقق سرشناس و درنا شناس قدیمی‌فنلاندی که ساکن رویان مازندران است معتقد است امید سلامت است. الن ووسالو که دارای لیسانس جانورشناسی است و بیش از ۴۰ سال سابقه تحقیق بر روی زندگی درناها را دارد. او سالهاست از فنلاند به ایران آمده و در منطقه رویان مازندران ساکن است و در این سالها سفرها و زندگی امید را نیز تحت رصد علمی‌دارد برای مشاهده نشدن امید در پارک شیروان آذربایجان خبر نگران کننده‌ای ندارد و معتقد است: احتمالا امید در یک شب مهتابی سفر را شروع کرده و به همین دلیل در مسیر کسی او را مشاهده نکرده و این دیده نشدن در پارک شیروان هم رخ داده است؛ الن ووسالو در مورد پیوند امید و رویا نیز می‌گوید: این اولین مرتبه نیست که بعد از مرگ آرزو که جفت قبلی امید بود برای تنها نماندن این تک درنای سیبری و جلوگیری از انقراض درنای سیبری جمعیت غربی جفت آورده می‌شود. تا کنون پنج مرتبه این تصمیم و اقدام تکرار شده است و همیشه پروژه پیوند به شکست رسیده است. الن ووسالو تاکید دارد: از همان ابتدا که رویا را آوردند، مشخص بود که این پروژه پیوند ناشدنی است و پیوندی بین امید و رویا برای همسفر شدن تا سیبری شکل نخواهد گرفت. نگرانی برای زندگی رویا وجود داشت که خوشبختانه رویا اکنون سلامت در تنکابن به سر می‌برد. در همین رابطه محیط بان یاسر آزادی در صفحه شخصی‌اش خبر داد که درنای رویا توان ادامه پرواز با درنای امید را نداشته و در جایی در عباس آباد فرود آمده و امید بازهم تنها شد و به سمت سیبری پرواز کرد؛ به هر حال درنای امید که چند سالی بود به تنهایی به ایران مهاجرت می‌کرد با تصمیم مسئولان و دوست داران محیط زیست با یک درنای دیگر به نام رویا که از خارج از کشور وارد شده بود جفت شد تا بتوانند باهم مسیر رفت و برگشت به سیبری را پرواز کنند. بد نیست بدانید که تک پرنده درنای امید هر ساله فریدونکنار را به قصد زمستان گذرانی انتخاب می‌کند که ۱۵ سال است به تنهایی مهاجرت کرده و گونه رو به انقراض است.