در چند روز گذشته بیبیسی گری لینهکر، که گویا از وی به عنوان بزرگترین گوینده ورزشی در دنیا نامبرده میشود، را به علت انتقادش در توییتر از نحوۀ برخورد دولت بریتانیا با مهاجران معلق کرده بود. البته بیبیسی زیر فشارها میرود که حرفش را پس بگیرد و گری لینهکر را به سر کار برگرداند. اما دو درس از این اتفاق میتوان گرفت؛ یکی استقلال تام و تمام بیبیسی از دولت بریتانیا را نباید زیاد جدی گرفت و دیگر این که با خالی شدن جای لینهکر، به خاطر یک مشت پوند صف متقاضیان شکل نگرفت و همانها که میتوانستند موقعیت او را اشغال کنند، آب از لب و لوچهشان راه نیفتاد و از گری لینهکر تا آن جا حمایت کردند که بیبیسی عقب نشست؛ فقط تیم دیوی، مدیر کل بیبیسی از استعفا استنکاف کرد. این اخلاق حرفهای همکاران در حمایت از لینهکر و ممانعت از کنار زدن وی و هر فرصت شغلی را که همکارمان به ناحق از آن محروم شده غنیمت نشمردن برای هر کسی چه تاجر و کاسب باشد و چه طبیب، چه کارگر باشد و چه مهندس، و چه معلم باشد و چه استاد دانشگاه درس بزرگی است و نشان میدهد رفتار و فرهنگ سندیکایی تا چه پایه در بریتانیا و فرهنگ آن کشور قوی است.
در این میان پشتیبانی از همکار و فعالیت سندیکایی و صنفیکار صفتی است که باید از این جماعت یاد بگیریم. گاهی همکار ممکن است از خود شغل مهمتر باشد؛ به ویژه در حال حاضر که شرایط اقتصادی تقریبا برای تمامیحرفهها سخت و در تنگنا است. فرو نشاندن و مهار شعلۀ آز درسی است که باید از این دو واقعه گرفت.